‘Laten we elkaar zien én respecteren’
Franklin Lopes is kunstenaar en docent op Laurentius De Praktijkschool. Met acht leerlingen werkte hij aan een kunstwerk dat is onthuld bij de opening van de Week van de Verbinding op 24 juni.
Hij pleit voor een samenleving waarin talent, doorzettingsvermogen en passie zwaarder wegen dan afkomst en naam. Franklin en zijn leerlingen maakten het kunstwerk op verzoek van Carla Frayman, projectleider van de Week van de Verbinding vanuit CANIDREAM. "Ik vond het bijzonder om er samen met mijn leerlingen aan te werken."
Waarom zei je ja tegen deze opdracht?
“Ik zag het vooral als een kans voor mijn leerlingen om nieuwe dingen te doen en te leren. Te laten zien wat ze kunnen. ‘Je kunt meer dan je denkt’, dat zeg ik vaak tegen ze. Als je kinderen positief stimuleert, dan voelen ze zich gezien, gehoord en gewaardeerd. Het geeft ze zelfvertrouwen.”
Waarom vind je dat belangrijk?
“Ik heb ervaren wat het is om dat te moeten missen. Mijn jeugd was een weg met hobbels en tegenwerking. Niet iedereen start op gelijke hoogte en dat geldt nog steeds voor veel kinderen. Ik werd gediscrimineerd. Ik voetbalde bijvoorbeeld mijn hele jeugd bij Sparta. Maar hoe goed ik ook was, alleen jongens met een witte huid mochten destijds in het hoogste jeugdelftallen spelen. Na mijn basisschool kreeg ik LTS-advies. Er is niks mis met de LTS, begrijp me goed, maar ik had toen al meer in mijn mars. Maar niemand zag het. En ook thuis werd ik bepaald niet gestimuleerd. Ik leerde vooral bescheiden te zijn.”
Wat doet dat met je?
“Je twijfelt voortdurend aan jezelf en bent altijd op zoek naar perfectie, maar die bestaat niet. Toch blijf je het najagen, omdat je anders denkt dat je niet goed genoeg bent. Ik geloof ook dat slavernij in die zin nog steeds voortleeft. Niet alleen in systemen. Ook in de mentale sporen die het heeft achtergelaten. In onze opvoeding. In hoe we onszelf zien. In de manier waarop we onszelf staande houden in een wereld die ons niet altijd accepteert.”
Er zijn nog geen gelijke kansen voor iedereen?
“Nee, ongelijkheid bestaat nog steeds. Nog steeds zijn mensen die afwijken van ‘de norm’ qua uiterlijk, naam, afkomst of achtergrond extra kwetsbaar in onze samenleving. Ze worden nog vaak buitengesloten of tegengewerkt. Daarom pleit ik voor een samenleving waarin talent, doorzettingsvermogen en passie zwaarder wegen dan afkomst en naam. Waarin we kijken naar wie iemand is. Niet naar waar iemand vandaan komt. En laten we elkaar vooral ook zien en elkaar met respect behandelen. Niet alleen tijdens de Week van de Verbinding, maar het hele jaar door.”
En je leerlingen, wat vertel je hen?
“Geloof in jezelf en probeer je leven zoveel mogelijk zelf vorm te geven. Dat laatste heb ik uiteindelijk ook gedaan en daar vertel ik vaak over. Ik heb nog twee jaar als prof gevoetbald bij het Portugese Victoria Guimaraes en twee jaar bij het Belgische KFC Hueltje Westerlo. En na de LTS stroomde ik door naar de MTS. Op latere leeftijd rondde ik nog een kunstopleiding af aan de Willem de Koning Academie, omdat ik altijd al heel graag tekende en schilderde en er talent voor had. En vier jaar geleden heb ik mijn docentenopleiding afgerond. Ik werkte ook nog in de beveiliging, bij de gemeente Delft en ik geef gitaarlessen. En nu sta ik voor de klas. Met mijn verhaal geef ik hen de boodschap mee: als ik iets van mijn leven kan maken, dan kun jij het ook!”
