Méér dan een lunchroom alleen
Monique Schipper is ruim drie jaar de drijvende kracht achter lunchroom Brownies & Downies op de Voldersgracht. “Het is fantastisch om met deze doelgroep te werken!”
Na dertig jaar in de zorg besloot Monique in 2020 het roer om te gooien. “Ik wilde graag iets voor mezelf doen, zelf de touwtjes in handen houden.” Het zorghart bleef wel kloppen: “Ik heb in Leiden meegeholpen om het Autismecafé op te zetten en ik dacht erover om een zorgboerderij te beginnen.” Toen dat vanwege de ingewikkelde regelgeving niet lukte, besloot zij in zee te gaan met de franchise Brownies & Downies. Een bewuste keus met voor- en nadelen: “De naamsbekendheid is mooi. Daar staat tegenover dat de franchise wel veel bepaalt.” Daarom is zij inmiddels ook een eigen soortgelijke onderneming in Rijswijk-Buiten begonnen: Bij Ons. “Hier kan ik zelf bepalen hoe ik onderneem.”
Leuk en gezellig
Monique koos voor Delft omdat ze dat een leuke, gezellige stad vond en had al snel een pand op het oog aan de Voldersgracht. Dat bleek zeker geen verkeerde keus: “We hebben hier lekker de ruimte en we zitten natuurlijk in het hart van Delft, in een schattig pand. Jammer genoeg wel zonder terras. Ondanks dat het autoluw is rijden hier nog wel eens auto’s langs. Dus dat gaat niet.”
Brownies & Downies is in de kern een dagbesteding voor mensen met een beperking. Niet alleen down, maar ook mensen met andere mentale en zelfs fysieke beperkingen: “We hebben ook wel eens iemand in een rolstoel gehad.” Het is meer dan de lunchroom alleen: “We doen ook catering, organiseren babyshowers en stellen kerstpakketten samen.”
Het team van Monique (links op de foto) bestaat uit veertien mensen, waarvan er dagelijks zes á zeven in de lunchroom zijn. Zoals Fardicien (20) uit Delft (rechts op de foto). Zij werkt nu zo’n twee jaar bij Brownies & Downies. Het is haar tweede baan: “Hiervoor werkte ik bij Zinderin.” Fardicien helpt in de keuken en achter de bar. “Ik heb geleerd om koffie te maken en allerlei gerechten. Als ik het moeilijk vind, helpt de chef me. Ik kan nu ook al aardig werken met de tablet. Ik vind het leuk om met de collega’s te babbelen. Het werk is ook gewoon gezellig.” Haar tip: “Als je iets wilt in de horeca, moet je het gewoon gaan doen.”
Geen ‘baas’
Natuurlijk vraagt werken met deze doelgroep om de juiste aanpak: “Ik ben geen ‘baas’. Ik begeleid en stuur aan. Er zijn geen targets. Het belangrijkste is dat ze leerbaar zijn en dat ze er plezier in hebben.” Dat zit wel goed bij Sabine (22) uit Delfgauw. Zij werkt ongeveer een jaar bij Brownies & Downies. Zes dagdelen per week. Het is haar eerste baan. Naast het werken in de keuken vindt ze het vooral leuk om met de gasten bezig te zijn. “Je leert hier veel. Eten maken, tafels opruimen. Zwaar is het soms wel, als je moet tillen. Maar ik heb er vooral veel plezier in.” En dat raadt ze anderen ook aan: “Je moet doen wat je leuk vindt.”
Oproep
Moniques mensen hebben allen een uitkering en ontvangen dus geen salaris. “Maar we geven geregeld een feest, we hebben uitjes en doen activiteiten met elkaar.” Er is goed contact met de ondernemers in de buurt en met de gemeente: “Ik zou de gemeente wel willen oproepen nog meer om te kijken naar de sociale ondernemers in Delft. Dat is een kostbare groep die aandacht verdient. Verdeel opdrachten vanuit de gemeente over meerdere sociale ondernemingen en betrek ze bij de activiteiten die in en bij de gemeente plaatsvinden. Laat zien dat je trots bent op ons.”
Tip
En voor wie zelf overweegt sociaal te gaan ondernemen heeft ze nog wel een tip: “Kijk waar je de mensen die je nodig hebt, kunt vinden. Ik heb bijvoorbeeld scholen aangeschreven. Vraag jezelf af: hoe zit het met de klandizie? Zijn er genoeg mensen in de stad die bij ons langs kunnen komen? Wel of geen terras? En wat betekent dat voor mijn bedrijf? Doe onderzoek en bereid je goed voor.”
